يک روز سوراخ کوچکي در يک پيله ظاهر شد. شخصي نشست و چند ساعت به جدال پروانه براي خارج شدن از سوراخ کوچک ايجاد شده در پيله نگاه کرد. سپس فعاليت پروانه متوقف شد و به نظر رسِيد تمام تلاش خود را انجام داده و نمي تواند ادامه دهد.
آن شخص تصميم گرفت به پروانه کمک کند و با قيچي پيله را باز کرد. پروانه به راحتي از پيله خارج شد اما بدنش ضعيف و بالهايش چروک بود.
آن شخص باز هم به تماشاي پروانه ادامه داد چون انتظار داشت که بالهاي پروانه باز، گسترده و محکم شوند و از بدن پروانه محافظت کنند. هيچ اتفاقي نيفتاد! در واقع پروانه بقيه عمرش به خزيدن مشغول بود و هرگز نتوانست پرواز کند.
گاهي اوقات تلاش تنها چيزيست که در زندگي نياز داريم. اگر خداوند اجازه مي داد که بدون هيچ مشکلي زندگي کنيم فلج مي شديم، به اندازه کافي قوي نبوديم و هرگز نميتوانستيم پرواز کنيم.
