سلام شيدايي عزيز...
مهربانترين مخاطب اين سفرنامه... كه فقط خدا ميداند چقدر به دلم نشسته اي...
ميدانم بانو... تو هم ....
عزيزي امروز ميگفت اينكه بچه ها مي آيند و كامنت برايت نميگذارند به خاطر اين است كه اين سفرنامه بسيار تلخ است و تند و تمام تهران و اهالي وبلاگستان در آن جمع را زير سوال برده !
شايد تو هم به همين دليل نميتواني بنويسي
خدا ميداند من نخواسته ام چيزي يا كسي را زير سوال ببرم. نخواسته ام به شخصيت كسي توهين كنم. نخواسته ام قضاوت كنم. نخواسته ام بگويم بچه ها فلان بودند ...
نه... بچه ها بسيار هم مهربان بودند... و اكثرشان عاشق با غمي ژرف....
من فقط احساسم را نوشته ام... همين...
و به احترام دوستاني كه برايم عزيز هستند و انتقادشان را به جان ميخرم... سعي ميكنم تلخيهاي سفرنامه ام را پاك كنم...
دوباره بيا بخوان عزيز....
دوستت دارم نازنين مريم....
