محمد مصطفى در پيشواز رمضان فرموده است: «ماه خدا با فرخندگى و مهر و آمرزش به شما روى كرده است; ماهى كه در آن ضيافت ربانى بارعام يافته‏ايد و از اهل كرامت‏شمرده شده‏ايد. در اين ماه، نفسهاتان، تسبيح، خوابتان عبادت و نيايشتان به اجابت رسيده است; پس پروردگارتان را با نيتهاى راست و جانهاى پاك بخوانيد. شوربخت است آن كه در اين ماه گرامى به مقام آمرزش نرسد. با گرسنگى و عطش اين ماه، گرسنگى و عطش قيامت را در ياد آريد. در اين ماه بينوايان را دريابيد. زبان از زشتگويى بداريد و چشم از حرام فرو پوشيد. در نماز اين ماه، دست التجا بر آستان خدا بريد كه با چشم مهر بر بندگانش مى‏نگرد، اگر او را بخوانند، اجابت كند; اگر او را ندا در دهند، روى آورد و اگر از او بخواهند، عطا كند. با سجده‏هاى طولانى از گرانبارى بدكاريهاى خود بكاهيد و بدانيد كه خدا به شكوهمندى خود سوگند خورده كه نمازخوانان و سجده‏گذاران را عقوبت نكند. در اين ماه، در بهشت‏خشنودى الهى بر روى شما گشوده است، مباد كه پروردگارتان آن را بر شما فرو بندد و دروازه دوزخ غضب خداوند بر روى شما بسته است، مباد كه پروردگارتان آن را بر شما بگشايد... .» (2)