عيد در لغت، به معناي «عود» و بازگشت است و در فرهنگ اسلامي، به معناي بازگشت به معبود است؛ يعني انسان به سوي خالق خود بازگردد و به پاداش الهي دست يابد و اين، عيد اوست. امام علي عليهالسلام ميفرمايد: «هر روزي که در آن نافرماني خدا نشود، عيد است».
جشن نوروز، از واژه اوستايي «يس يسنه» به يادگار مانده و به معناي عيد و ستايش و نيايش است. همه عيدهاي ايرانيان باستان، ديني و با نيايش و دعا همراه بوده است. اين جشن، به مدت 10 روز بود و مردم در آن به عبادت و به جاي آوردن اعمال عيد مشغول بودند. ميگويند جمشيد، پادشاه ايراني، زماني که بر تخت نشست، خاصان را طلبيد و رسمهاي نيکو گذاشت و گفت: «خداي متعال شما را خلق کرده است. بايد که به آبهاي پاکيزه تن را بشوييد و غسل کنيد و هر سال در اين روز به همين دستور عمل کنيد».
در روايتهاي ائمه معصومين عليهمالسلام به برخي آداب عيد نوروز نيز اشاره شده است. از جمله اين آداب، صله رحم، دعا کردن و پاکيزه بودن است. در حديثي از امام صادق عليهالسلام ميخوانيم: «چون نوروز فرارسد، غسل کن؛ پاکيزهترين لباس خويش را به تن کن؛ به بهترين بوي خوش خودرا معطر کن و در آن روز، روزه بدار».
پيشوايان معصوم عليهمالسلام همواره سفارش ميکردند که همراه با تحول طبيعت، به دگرگوني اخلاقي خويش نيز همت گماريم.
1. در اسلام به بسياري از اعمال و آداب عيد نوروز، اشاره شده است. مثل صلهرحم، دعا و مناجات. ازاينرو، اين عيد پس از اسلام نيز در ميان ايرانيان رواج داشته است.
2. توصيه به انجام آداب اسلامي از سوي اهلبيت عليهمالسلام در عيد نوروز به معناي، رنگ معنوي دادن به تفريحات شاديهاي نوروزي است.
