بهار 1385 - الهه ناز

ساعت 7:58 صبح یکشنبه 85/3/28

یا حی یا قیوم

راستگوترین مردم‏
عایشه تقریباً با زهرا همسال بود و پس از رحلت حضرت خدیجه‏نخستین زنى بود که به همسرى رسول خدا درآمد. او بسیارى از اوقات، به‏خدیجه رشک مى‏برد و به او حسادت مى‏کرد. هر وقت که رسول‏خدایادى از خدیجه به میان مى‏آورد، عایشه خشمگین مى‏شد و بناى حسادت‏مى‏گذاشت، و از اینکه رسول خدا فاطمه را بسیار دوست مى‏داشت و بادیدنش خوشحال مى‏شد و دستهاى او را مى‏بوسید و مى‏فرمود: "فاطمه‏بانوى زنان جهان است" یا سخنان دیگرى که درباره عایشه هیچ یک ازاینها را نمى‏گفت، آتش حسادت او شعله‏ورتر مى‏شد. پیامبرصلى الله علیه وآله نه تنهادرباره عایشه چیزى نمى‏گفت، بلکه آیه‏اى از قرآن درباره او فرود آمدکه وى را تهدید مى‏کرد و هم پایه زن نوح و لوط که کافر بودند و تحت‏همسرى دو بنده شایسته خداوند بودند، معرفى مى‏نمود. بنابراین عایشه‏نمى‏توانست مناقب و فضایل فاطمه زهرا را بشنود یا ببیند.
امّا با این وجود وى به این اعتراف عجیب، زبان گشوده و گفته است:"من هیچکس را راستگوتر از فاطمه ندیدم مگر کسى که او را بوجودآورده است. )یعنى پیامبرصلى الله علیه وآله(".

قهرمان ایثار و گذشت‏
فاطمه‏علیها السلام امور خانه را سامان مى‏داد و اوضاع اقتصادى و مالى،سخت بحرانى بود. فاطمه و دیگر افراد خانواده براى وفاى به نذر تصمیم‏داشتند روزه بگیرند. چه نذرى؟ حسن و حسین‏علیهما السلام چندى پیش بیمارشده بودند، امام على‏علیه السلام نذر کرد که این دو بهبود یابند روزه بگیرد.فاطمه و حسنین و فضه )خدمتکارشان( نیز در به جاى آوردن این نذر باحضرت على همگام شدند، واکنون که حال آن دو بهبود یافته بود نوبت‏وفاى به نذر فرا رسیده بود.
امروزه‏درمیان ما چنین مرسوم‏است‏که هرگاه خانواده‏اى‏بخواهند روزه‏بگیرند، چه واجب و چه مستحب بیش از روزها دیگر غذا تهیه مى‏بینند.
ولى خانواده امیرمؤمنان حتّى در این روزها هم تنگدست بودندوغذاى کافى براى خوردن نداشتند.
آرى در خانه دانش و بزرگوارى و پرهیزکارى، چیزى اندک یا زیادنداشتند، تا با آن افطار کنند. از این رو امیرمؤمنان‏علیه السلام از خانه بیرون‏رفت و مقدارى پشم آورد تا فاطمه زهرا آن را بریسد و به جاى آن سه‏صاع جو مزد گرفت تا بدان افطار کنند.
على‏علیه السلام، جو را به خانه آورد، تمام افراد خانواده روزه گرفته بودندفاطمه‏علیها السلام پنج گرده نان پخت، روز به پایان رسید و همه گرد سفره افطارنشستند که یکى در را زد و گفت: سلام بر شما اى خاندان نبوّت، من یکى‏از تهیدستان مدینه هستم و گرسنه‏ام. به من چیزى بدهید. خداوند به شمابرکت دهد.
حضرت على و به تبع او فاطمه و حسنین‏علیهم السلام و حتّى فضه نانهاى خودرا برداشتند و به آن فقیر دادند، و خود با آب خالى افطار کردند و خداى‏را سپاس گفتند.
روز دوّم هنگام افطار فرا رسید. آن روز هم مانند روز پیش فاطمه‏زهرا پنج گرده نان پخته بود. و آنان مى‏خواستند افطار کنند که یتیمى بر درخانه آمده و از آنها خوراکى خواست. دوباره همه افراد خانواده نانهاى‏خود را به آن یتیم دادند. و مانند روز پیش خود با آب‏افطار کردند وسپاس‏خدا را به جاى آوردند.
شب سوّم فرا رسید. این بار نیز به هنگام افطار اسیرى بر سراى آنان‏آمد و از ایشان چیزى خواست. آنان همگى نانهاى خود را به اسیر دادندوخود براى سوّمین شب سر گرسنه بربالین نهادند.
تمام ثروت این خانواده، از سه صاع جو بیشتر نبود. بدین ترتیب این‏سه صاع تمام شد، و آنان سه روز هم روزه گرفتند و شبها را با گرسنگى به‏صبح رسانیدند، و تنها با اندکى آب افطار کردند.
چون رسول خداصلى الله علیه وآله به دیدار آنان آمد، حسنین را دید که از گرسنگى‏مى‏لرزیدند، و فاطمه زهرا به شدّت ضعف کرده و ضعف و گرسنگى درامام وفضه نیز به سختى اثر کرده بود. رسول‏خدا با دیدن این صحنه فرمود: پناه بر خدا، خاندان محمّد از گرسنگى مى‏میرند، در این موقع بود که‏سوره هل اتى در حق آنان نازل شد و این آیات چنین است: )یُوفُونَ بِالنَّذْرِوَیَخَافُونَ یَوْماً کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً * وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى‏ حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماًوَأَسِیراً * إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لاَ نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاءً وَلاَ شُکُوراً * إِنَّا نَخَافُ‏مِن رَبِّنَا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً * فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةًوَسُرُوراً

فاطمه به پدر مى‏پیوندد
رسول خدا در بستر بیمارى افتاده بود. فاطمه زهرا نیز در کنارآن‏حضرت قرار داشت. پیامبرصلى الله علیه وآله در گوش او نجوایى کرد که فاطمه به‏گریه افتاد. آنگاه یک بار دیگر با وى رازى گفت که این بار چهره‏فاطمه‏علیها السلام از هم شکفت.
چون از فاطمه درباره نخستین رازى که با او گفت پرسیدند، فرمود:رسول خدا به وى فرمود که جبرئیل هر سال یک بار قرآن را بر اومى‏خواند امّا امسال دو بار خواند و این جز نزدیکى مرگ وى نیست.
و راز دوّم آن بود که نخستین کسى که به وى خواهد پیوست منم.
بدین ترتیب، فاطمه خود را دلدارى مى‏داد که لااقل او نخستین کسى‏است که به رسول خدا خواهد پیوست.
دورانى که فاطمه زهرا پس از پیامبر اکرم سپرى کرد بسیار سخت‏ودشوار بود. او یکّه و تنها دربرابر توفانهاى سهمناک، ایستاد و حتّى امام‏على‏علیه السلام نخستین قهرمان اسلام نیز به خاطر موقعیّت خاصّى که داشت‏نمى‏توانست درکنار فاطمه در این جهاد شرکت جوید. بنابراین لازم بود که‏فاطمه به تنهایى بار سنگین مبارزه را بر دوش گیرد. درحالى که تنها بیست‏بهار از عمرش مى‏گذشت. براى آگاهى از شرایط دشوار آن‏حضرت براى‏مبارزه تنها به سخنان خود او گوش فرا دهیم. این سخنان درحقیقت دردنامه‏اى است که فاطمه‏علیها السلام در آن از حال خود به على‏علیه السلام شکوه مى‏کند آن‏هم با کلماتى که درد و مبارزه‏خواهى از آنها مى‏تراود.
یکى از روزها هنگامى که فاطمه از پیش ابوبکر بازگشته بود به سوى‏امیرمؤمنان آمد و به وى گفت:
"اى پسر ابوطالب! چه شده که مانند جنین در پس پرده نشسته و چون‏متّهمان خانه‏نشین گشته‏اى؟ تو بودى که شاهپرهاى بازها را درهم‏مى‏شکستى، ولى اکنون پرهاى مرغان ضعیف به تو خیانت کرده‏اند. تو درگذشته گرگها را از هم مى‏دریدى امّا اینک خانه‏نشین شده‏اى؟ از روزى‏که ارزش خود را بى‏مقدار کردى و بهره‏ات را مهمل گذاشتى، این پسرابى قحافه است که هدیه پدرم ومؤنه فرزندانم را به ستم از من ستانده‏است، بخدا سوگند آشکارا به دشمنى با من برخاسته است، در سخنانى که‏با من داشت او را سرسخت‏ترین دشمنان یافتم تا آنجا که انصار، یارى‏خود را از من دریغ داشتند، و مهاجران از ما بریدند و سایر مردم چشم ازما پوشیدند، اکنون نه کسى از ما دفاع مى‏کند و نه کسى از ستم دشمن برماجلوگیرى مى‏کند.
با دلى لبریز از خشم و کینه از خانه بیرون شدم، و شکست خورده‏وناامید بازگشتم درحالى که هیچ اختیارى ندارم، اى کاش پیش از این‏ذلّت و خوارى مرده بودم.
خداوند از این تندى که به تو کردم عذرخواه من است، و از سوى توحامى من، واى بر من در هر بامداد، واى بر من که تکیّه‏گاهم درگذشت،و بازویم سست گردید، به سوى پدر شکایت دارم و از خداوند دادخواهم، بار خدایا تو نیرومندتر از دیگرانى".
امیر مؤمنان‏علیه السلام در پاسخ فاطمه زهرا فرمود:
"واى بر تو نیست بلکه واى بر دشمنان توست. اى دختر برگزیده‏جهانیان واى بازمانده پیامبرصلى الله علیه وآله. از این عتاب باز ایست، که من در دینم‏ناتوان نشده‏ام، و در توانایى‏ام اشتباه نکرده‏ام. اگر براى روزى )سخن‏میگویى( که روزى تو از طرف خداوند تضمین شده است. و کفیل روزى‏تو، مورد اعتماد واطمینان‏است. و آنچه خداوند برایت فراهم ساخته بهتراست از آنچه‏از تو دریغ‏داشته‏اند. پس همه‏را به‏حساب خداوند بگذار".فاطمه‏علیها السلام فرمود: "خداوند براى من کافى است و او نیکو وکیلى است".
داستان زندگى سرور زنان عالم، داستان فضیلت و تقواست. او مجسمه‏ایمان بود و بدین سبب به سرورى زنان عالم دست یافت. او الگوى تمامى‏زنان مؤمن است.
داستان رحلت وى نیز داستان قهرمانى وشهادت بود، چرا که بارزترین‏نمونه‏هاى فداکارى و پایدارى را به نمایش گذاشت.

سلام و درود خداوند بر او و بر پدر، شوهر و فرزندان پاکش باد

¤ نویسنده: الهه ناز

نوشته های دیگران ( )

ساعت 8:56 صبح شنبه 85/3/20

3آقا... برای مادرتان

تضمینی از غزل شماره 66 (قزوینی) و 32 (خلخالی) حافظ

من آن گلم که به پهلو و سینه ام خاریست

به بازو و رخم از عشق دوست آثاریست

ولی خمیدگی ام از غریب آزاریست

«بنال بلبل اگر با منَت سر یاریست

که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست»

اگرچه یاس سپیدت شده بنفشه خصال

اگرچه از مه رویم نمانده غیر هلال

به سر هوای تو دارم اگرچه بی پروبال

«جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال

هزار نکته در این کار و بار دلداریست»

عجیب نیست که راه تو صعب و بی حامیست

چراکه عاقبت عشق عجیب فرجامیست

میان خانه و مسجد ز هر طرف دامیست

«خیال زلف تو پختن نه کار هر خامیست

که زیر سلسله رفتن طریق عیاریست»

من آن نِیَم که ز نامردمان کِشم خواری

اگرچه خون دلم بر زمین شود جاری

بُوَد ز خانه به مسجد چه راه دشواری

«بر آستان تو مشکل توان رسید آری

عروج بر فَلک سروری به دشواریست»

میان شعله دلی را کباب می دیدم

چو ناله می زدم از او جواب می دیدم

در انقلاب تو مهدی، شتاب می دیدم

«سَحَر کرشمه چشمت به خواب می دیدم

زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست»

اسامی حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها :

1- فاطمه

فَطَمَ- فِطاماً فَطْماً الولدَ: فصله عن الرضاع. در لغت وقتی طفل از شیر گرفته می‏شود، می‏گویند: فَطَمَ الولدَ.

«فاطمه وصفی است از مصدر فطم. و فطم در لغت عرب به معنی بریدن، قطع کردن و جدا شدن آمدن است. این صیغه که بر وزن فاعل معنی مفعولی می‏دهد، به معنی بریده و جدا شده است. فاطمه از چه چیز جدا شده است؟».

در روایات بسیاری به وجه تسمیه‏ی آن حضرت به «فاطمه» اشاره شده است.

فاطمه از جهل و پلیدی جدا شده است

امام باقر(ع)فرمودند: خداوند فاطمه زهراء را از جهل و پلیدی جدا نموده است، لذا «فاطمه» نام گرفته است. ایشان سپس ادامه دادند: به خدا قسم، خداوند در عالم پیمان و عهد (یعنی عالم ذر) فاطمه(س) را از جهل و پلیدی جدا کرده است.» .

فاطمه از شرّ به دور است

امام صادق(ع)فرمودند: می‏دانید تفسیر فاطمه چیست؟ و فاطمه چه معنایی دارد؟ عرضه داشتم: مرا آگاه بنما چه معنایی دارد. فرمودند: «فاطمه» از شر و بدی جدا گردیده است. سپس فرمودند: اگر امیرالمؤمنین(ع)با حضرت زهرا(س)ازدواج نمی‏کرد، هیچ‏کس همتای زهرا (س)نبود، از زمان حضرت آدم تا روز قیامت کفو و همتایی برای زهرا(س)یافت نمی‏شد.» .

فاطمه و دوستانش از آتش بازگرفته شده‏ اند

ولی شیرین‏ترین تفسیر از علت نامگذاری فاطمه‏ زهرا(س)روایاتی است که می‏گوید «فاطمه‏ زهرا(س)«فاطمه» نامیده شد، زیرا شیعیان آن حضرت، از آتش جهنم بازگرفته شده ‏اند.

امام رضا(ع)از اجدادش نقل می‏فرماید: پیامبر(ص)فرمود: ای فاطمه! آیا می‏دانی که چرا «فاطمه» نام گرفتی؟ امیرالمؤمنین(ع)عرضه می‏دارند: شما بفرمایید چرا فاطمه، «فاطمه» نامیده شده است. پیامبر(ص)فرمودند: زیرا «فاطمه» و شیعیان فاطمه از آتش جهنم بازگرفته شده‏اند و به آتش نخواهند رفت.» .

پیمان خدا، بر آزادی دوستداران فاطمه‏ زهرا علیهاالسلام

امام باقر(ع)فرمودند: در روز قیامت حضرت فاطمه(س)بر در جهنم توقفی دارند. روی پیشانی هرکس نوشته شده است که مؤمن است یا کافر. در این هنگام به یکی از دوستان خطاکار حضرت فاطمه(س)فرمان می‏دهند به طرف جهنم برو. فاطمه زهرا(س)روی پیشانی او را می‏خواند: (بر روی پیشانی او نوشته شده است) «دوستدار زهراء».

«فاطمه‏ زهرا(س)به درگاه خداوند عرضه می‏دارد: خدایا! پروردگارا! نام مرا «فاطمه» نهادی و فرمودی: «به خاطر تو، دوستدارانت و دوستداران فرزندانت را از آتش جهنم رهایی می‏بخشم.» وعده‏ تو همیشه حق بوده و هیچ‏گاه خلاف وعده خود عمل نکرده‏ ای.

«خداوند متعال می‏فرماید: فاطمه جان! چنین است که می‏گویی. من تو را فاطمه نام نهادم و هرکس که تو را دوست بدارد، یا فرزندان تو را دوست بدارد، او را از آتش جهنم رهایی می‏بخشم، وعده‏ من راست است و من خلاف وعده‏ خود عمل نمی‏کنم. من این بنده ام را به طرف جهنم فرستادم تا تو او را شفاعت کنی و فرشتگان و پیامبران من و هرکس در محشر است مقام تو را پیش من ببینند. هرکس را که مؤمن (و عاشق) یافتی دستش را بگیر و داخل بهشت نما.» .

خلایق از معرفت فاطمه عاجزند

امام صادق(س)درباره آیه‏ کریمه «إنّا أنزلناه فی لیلة القدر» فرمود:مراد از «لیلة» فاطمه است. مراد از «قدر» خداوند است، پس هرکس مادرم فاطمه‏ زهرا(س)را آنگونه که باید، بشناسد، شب قدر را درک کرده است. مادرم «فاطمه» نامیده شد، زیرا خلایق از معرفت او عاجزند.» .

فاطمه مشتق از فاطر است

پیامبر اکرم(ص)به حضرت فاطمه(س)فرمودند: ای فاطمه من!

خداوند برای تو اسمی از اسامی خود برگرفته است. خداوند «فاطر» است و نام تو را «فاطمه» گذاشته است.».

نام فاطمه برگرفته از نام خداوند

من فاطر زمین و آسمان هستم (یعنی خالق آسمان و زمین هستم.) و در روز قیامت دشمنان خود را از رحمتم محروم می‏گردانم و اولیای خود را، از هر چه آنها را می‏آزارد و ناپسند دارند، جدا نموده‏ ام، پس نام «فاطمه» را از نام خود مشتق نمودم.

¤ نویسنده: الهه ناز

نوشته های دیگران ( )

1 2 >

3 لیست کل یادداشت های این وبلاگ

سلطان الکتاب را میشناسید؟
اولین سلام 88یی
[عناوین آرشیوشده]

خانه
وررود به مدیریت
پست الکترونیک
مشخصات من
RSS