***

بگو بر مي گسارنده كه بد مستي كند هر شب

نگويد من ز دست ساقي هشيار رنجيدم

***

نخواهم راند پيش كس حديث مهرورزي را

ز گفتن دم فرو بندم كه از گفتار رنجيدم

***

يكي را دوستي كردم مرا پنداشت بي مقدار

من از آن ديو بي پروا و بدكردار رنجيدم

***

شنيدم دوستي كردن خرد افزون كند كردم

وليكن دوست كرد از خود مرا افگار رنجيدم

***

بزد اولاف يكرنگي ندانستم كه صد رنگ است

خطا كردم كه گل نشناختم از خار رنجيدم

***

من از اين چرخ گردنده خدا داند چه ها ديدم

از اين رو من ز چرخ پست و كج رفتار رنجيدم

***

دريغا اي دريغا دوست ما را خوار مي دارد

دگر از كرده و از گفته و پندار رنجيدم

***

گمان كردم به غمها او مرا غمخوار خواهد شد

رسيد از او به اين دلمرده صد آزار رنجيدم

***

اگر چه دوست از ما سرد دل شد از پس ديدار

وليكن مي نمي گويم كه از ديدار رنجيدم