واي از آن روز که خورشيد بسوزد و پرستو نپرد.
و ز ابر، که به اندازه پرهاي کبوتر پاک است، خون بارد.
واي از آن روز که يک خط سياه روي احساس شکفتن بکشند
و ز روييدن گل پشت ديوار زمان ياد کنند.
بيشک آن روز زمين، مثل يک لحظه سبز
پشت ديوار زمان خواهد مرد.

خوشحال م يكني تشريف بياري...نشوني ازخودت بزاري و هر وقت به روز كردي اين غريب بي نشون را هم مطلع بكني...