اعتراف میکنم که عاشقم

اگرچه لایق تو نیستم ولی

اعتراف می کنم که بی تو نیستم

تمام زخمهای عاشقانه شاهدند

تمام گریه های بی بهانه شاهدند

تمام شاعران

فروغ مصطفی و حافظ اعتراف می کنند

****

اعتراف می کنم

دعای مستجاب تو

پناه روزهای بی پناه

قرار لحظه های بی قرار بوده است

شفیع این وجود خسته گناهکار بوده است

همیشه فکر می کنم که چادر نماز تو

بوی کوثر و بهشت می دهد

بوی عشق بوی سرنوشت می دهد...

****

اعتراف می کنم

که دستهای من همیشه خالی از دروغ بوده اند

چشمهای کینه ام

همیشه بی فروغ بوده اند

همیشه فکر میکنم که قلب چشمهای تو همیشه ... نه

ولی کمی برای شعرهای عاشقانه ام تنگ می شود

یا به قول من... قشنگ می شود

****

اعتراف می کنم

که دستهای مهربان و عاشقت

ردیف شعرهای ناسروده مرا

جفت و جور می کنند

زخم های عمیق عاشقانه مرا

مرور می کنند

****

اعتراف می کنم

هنوز هم به این امید زنده ام

که اگر خدا مدد دهد

مرا به اسم کوچکم صدا کنی

مرا به چشم خویش بیشتر مبتلا کنی

نترس

کوچکی به اسم نیست

درد دوستی درد جسم نیست

دست کم به این بهانه حقیر

وقت رفتنت به یاد سرورم بگو:

یا «مرتضی» علی!

مرتضی پاریزی

سلام...

اعتراف می کنم ...

اعتراف میکنم دلم برای نوشتن اینجا تنگ شده بود... اعتراف میکنم گاهی دلم برای خودم تنگ میشود دائم برای تو ... اعتراف می کنم چقدر دلم میخواست و میخواهد الهه ناز بزم تو باشم ...

اعتراف میکنم مدتهاست دیگر دستم به کلیک هیچ وبلاگی نمیرود ...  اعتراف میکنم الهه بانوی عاشقانه ترین عاشقانه های دنیا تنها ترین الهه دنیا شده است...

اعتراف میکنم چقدر علیرغم مدعیانی که منع عشق کنند ... جای تو در لحظه لحظه نفس کشیدنم خالی است... اعتراف می کنم که ...  مبتلا شده ام... به ... به ... به ...

 ولی چه سود...  وقتی... مثه زندگی تو ابرا... بودنت با من محاله...

...

بود آیا که در میکده ها بگشایند

گره از کار فرو بسته ما بگشایند

اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند

دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند

...

از رحمتش که ناامید نیستم ... بد عهدی زمانه اگر امانم دهد ... هیهات!