در سوره اعراف آمده است، عده ای با تاکید از حضرت موسی خواستند که خدا را مشاهده کنند و گرنه ایمان نخواهند آورد.حضرت موسی تقاضای قوم خود عرضه داشت و گفت ای خدای من! خودت را به من ارائه ده تا به تو بنگرم « وَلَمَّا جَاء مُوسَى لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنظُرْ إِلَیْکَ » بلافاصله پاسخ شنید که هرگز مرا نخواهی دید« قَالَ لَن تَرَانِی » (اعراف/ 143).

این مطلب را برای این منظور آوردیم که مناظره دو شاعر را در رابطه با « لذت خطاب » گفته باشیم. شاعر اول گفت:

     چو رسی به طور سینا اَرِنی مگو و بگذر        

                                                                      که نیرزد این تمنا به جواب لَنْ تَرانی

دیگری گفت اصل موضوع این است که انسان مخاطب مستقیم حضرت قرار بگیرد چه به « آری» چه «نه» زیرا همین نفس خطاب الهی لذت دارد و شراب طهور است لذا گفت:

    چو رسی به طور سینا اَرِنی بگو و بگذر

                                                            صدای دوست بشنو چه تَری چه لَن ترانی*

     اَرنی بگوید آنکس که تو را ندیده باشد

                                                            تو که با منی همیشه چه تَری چه لَن ترانی

     سحر آمدم به کویت که ببینمت نهانی

                                                                   ارنی نگفته گفتی دو هزار لَن ترانی

منبع: کتاب « نسیم حیات » تفسیر قرآن کریم جزء 16 ، نویسنده : ابوالفضل بهرام پور