امان از این هیاهو
یا ضامن آهو.... یا ضامن آهو

سلام
قبل از اینکه بروم سفر قصد داشتم اگر بازگشتم سفرنامه ای بنویسم... برای اولین بار.
اما حالا ... راستش را بخواهید آنقدر خسته ام... و بهت زده که توان نوشتن تمام آنچه دیده ام را ندارم.... باشد به مرور زمان آرام آرام هرچه به یاد آوردم (اینجا)  برایتان تعریف خواهم کرد....
نمیدانم شنیده اید یا نه....
اما ... همانطور که قبل از رفتنم نوشته بودم – که گویی انگار الهامی  بود به قلب الهه ... -  نزدیک بود سفری بدون بازگشت باشد...
من خواستم بمیرم خدا نخواست....
القصه.... در جاده اصفهان – مشهد میان خلوت کویر... انحراف و وازگون شدن ماشین همان و ...

و بزرگترین سوال زندگی ام این روزها این شده است.... – به باد یکتا....:-
چرا زنده ماندم ؟  برای چه؟ هدف از زنده ماندنم چیست؟....
زنده ماندم که چه کنم؟ ماندم که باز هم لحظه لحظه نفس کشیدنم را بدهکار کدام تکلیف باشم.... چه رسالتی بر دوش من است که هنوز به انجام نرسیده است...
بودن و نبودن دخترکی تنها گوشه دنیا چه فرقی میکند... نباشد چه میشود؟ یک نفس کمتر... یک قلب کمتر... یک وبلاگ کمتر...
چرا نشد پرکشید...
ماند که چه شود؟ ماند که دیگر چه ببیند؟ ماند که دیگر چه بگوید....
من که خیلی وقت است به انتها رسیده ام....

یعنی تو هنوز این را نفهمیده ای؟؟؟؟؟